Φέργκους Μάρεϊ και Γουέν Λόουσον (2022)
Η Dinah Murray ολοκλήρωσε το διδακτορικό της στην ψυχογλωσσολογία στο University College london το 1985, με τον τίτλο «Γλώσσα και ενδιαφέροντα». Είχε περάσει πολλά χρόνια εξερευνώντας τις σχέσεις μεταξύ γλώσσας, ενδιαφερόντων και σκέψης μέχρι τη στιγμή που ο φίλος και συνάδελφος γλωσσολόγος της Robyn Carston της δάνεισε ένα αντίγραφο του «Αυτισμός: Εξηγώντας το αίνιγμα» της Uta Frith. Ο Frith πραγματικά δεν εξήγησε το αίνιγμα, αλλά η Dinah είχε μια ιδέα ότι θα μπορούσε να το κάνει.
Ξεκίνησε να γνωρίζει αυτιστικούς ανθρώπους, σε μεγάλο βαθμό για να δει αν η θεωρία της εξελίχθηκε, και κατέληξε να είναι υποστηρικτική εργαζόμενη για πολλά χρόνια και να γίνει φίλη με μεγάλο αριθμό αυτιστικών ατόμων, επαγγελματιών του αυτισμού και ατόμων με αυτιστικά μέλη της οικογένειας. Έγινε επίσης τακτική στο συνέδριο αυτισμού του Durham, όπου παρουσίασε για πρώτη φορά τον μονοτροπισμό δημόσια το 1992 με το «Attention Tunnelling and Autism».
Κάποια στιγμή, ένας από τους αυτιστικούς φίλους της, ο μη ομιλών καλλιτέχνης Ferenc Virag, την ενημέρωσε ότι δεν αγόρασε την υπόθεσή της ότι δεν ήταν αυτιστική η ίδια και παρόλο που η Dinah αρχικά απέρριψε την ιδέα, είχε πάντα τη σκέψη στο πίσω μέρος του μυαλού της.
Εν τω μεταξύ, ο Wenn Lawson (τότε Wendy Lawson) – ο οποίος γνώριζε ότι ήταν αυτιστικός για κάποιο χρονικό διάστημα και διαγνώστηκε το 1994 – εργαζόταν σε ένα σύνολο πολύ παρόμοιων ιδεών στην Αυστραλία. Έγραψε για την πρώτη του συνάντηση με την Ντίνα:
«Η Dinah έτυχε να είναι σε ένα συνέδριο, το 1998, όπου παρουσίαζα με θέμα "Ζωή και μάθηση στον αυτισμό: Ενιαία εστιασμένη προσοχή". Ήμασταν και οι δύο εξίσου ενθουσιασμένοι που ακούσαμε για την έρευνα του άλλου. Αποδεικνύεται ότι ενώ ερευνούσα και δίδασκα τέτοιες έννοιες στην Αυστραλία, η Dinah είχε αναπτύξει την ίδια σκέψη στην Αγγλία. Αυτή η πρώτη συνάντηση έμελλε να είναι η αρχή της εργασιακής μας συνεργασίας και μιας δια βίου φιλίας».
Γλώσσα, ενδιαφέροντα και αυτισμός: Ένας φόρος τιμής στη Δρ Dinah Murray (1946-2021), πρωτοπόρο του αυτισμού
Το 1995-1997 ο Wenn (τότε Wendy) παρουσίασε τον αυτισμό και την επικοινωνία με βάση τις έννοιες του «μονοτροπισμού» της ενιαίας εστιασμένης προσοχής στη Νέα Ζηλανδία και σε καθορισμένες διαλέξεις σε όλη τη Βικτώρια (Αυστραλία). Εκείνα τα χρόνια εργάστηκε επίσης στο «Southern Autistic Services» βοηθώντας στη διδασκαλία και την ανάπτυξη της κατανόησης μεταξύ του προσωπικού που εργάζεται με αυτιστικούς πελάτες. Το 1997 ο Wenn έγραψε για τη «Βικτωριανή Κοινωνική Εργασία» για την ανάγκη κατανόησης του αυτισμού ως «κυριολεκτική σκέψη» (άμεσο αποτέλεσμα του να είσαι μονοτροπικός) και την ανάγκη για τα αυτιστικά άτομα να έχουν δομή και ρουτίνα. Το 1998 (πριν από την πρώτη συνάντηση της Dinah και του Wenn) ο Wenn έγραψε το πρώτο του βιβλίο «Η ζωή πίσω από το γυαλί» (μια αυτοβιογραφία στο όνομα της Wendy Lawson) και μέσα στο περιεχόμενό του έγραφε συχνά για την ανάγκη του για ρουτίνα, δομή και την εστίασή του σε ένα πράγμα κάθε φορά. Το 1999, ο Wenn ολοκλήρωσε τη διατριβή του Honors (στην Κοινωνική Εργασία) βασισμένη στην ίδια γνωστική κατανόηση του αυτισμού με την ενιαία εστιασμένη προσοχή. Το 2001 ο Wenn έγραψε την κατανόηση και την εργασία με το φάσμα του αυτισμού στο οποίο η Dinah συνεισέφερε την όμορφη απεικόνιση:
'… shoaling, τα ίδια τα νευροτυπικά συσσωρεύονται στη μέση…. προς την ίδια κατεύθυνση… το πολύ αυτιστικό…. μακριά από μόνοι τους. το όχι και τόσο νευροτυπικό κολύμπι περίπου προς την ίδια κατεύθυνση, αλλά στην άκρη του κοπαδιού… ο όχι και τόσο αυτιστικός που χάνει από τα μάτια του το κοπάδι αλλά γενικά μπορεί να προλάβει και να κολυμπήσει παράλληλα…»
Μέσα στο βιβλίο αυτός (τότε η Wendy Lawson) εξηγεί ρητά τα δύο πολύ διαφορετικά γνωστικά στυλ μάθησης των αυτιστικών και μη αυτιστικών ατόμων ως χρήση της ενιαίας εστιασμένης προσοχής (μονοτροπισμός) στον αυτισμό και για τα μη αυτιστικά άτομα την ικανότητα να μετατοπίζουν ή να διαιρούν την προσοχή πιο εύκολα (πολυτροπισμός).Αυτές οι έννοιες συνεχίστηκαν ως θέματα σε όλες τις εκδόσεις του Wenn όλα αυτά τα χρόνια και σε κάθε ένα από τα (μέχρι σήμερα) 23 βιβλία του και σε περισσότερες από 30 εργασίες του.
Ένας από τους καρπούς της συνεργασίας του Wenn και της Dinah ήταν η εργασία τους το 2005 στο περιοδικό «Αυτισμός», που γράφτηκε με τον συνάδελφο αυτιστικό στοχαστή Mike Lesser: Προσοχή, μονοτροπισμός και τα διαγνωστικά κριτήρια για τον αυτισμό. Ο Mike ήταν ένας μαθηματικός επιστήμονας που έφερε μια κατανόηση των δυναμικών συστημάτων στο πρόβλημα του πώς λειτουργούν τα διαφορετικά μυαλά. Αυτός και η Dinah συνεργάζονταν σε αυτές τις ιδέες από τη δεκαετία του 1990 και πήραν συνέντευξη για το Observer εκείνη τη χρονιά.
Η Dinah και ο Wenn έγιναν σταθεροί φίλοι και συνάδελφοι, περνώντας πολλές ώρες μαζί. Παρά το γεγονός ότι βρίσκονταν σε χώρες σε όλο τον κόσμο η μία από την άλλη, συντόνισαν τις ιδέες τους και το έτος 2000, η Dinah συμμετείχε στον Wenn σε μια περιοδεία διαλέξεων της Εθνικής Αυστραλίας, όπου εισήγαγαν από κοινού την Αυστραλία στις έννοιες της ενιαίας εστιασμένης προσοχής, που διέπεται από βαθιά εστιασμένα συμφέροντα ή «μονοτροπισμό».
Η Dinah και ο Wenn ταξίδεψαν επίσης μαζί σε όλο το Ηνωμένο Βασίλειο πραγματοποιώντας παρουσιάσεις στην Ιρλανδία, την Ουαλία, την Αγγλία και, τελικά, τη Σκωτία. Όσο περισσότερο χρόνο περνούσαν μαζί τόσο περισσότερο γινόταν φανερό στον Wenn ότι η Dinah ήταν αυτιστική. Αυτό συνέβη στο Dinah κερδίζοντας μια αξιολόγηση του αυτισμού (τότε ονομάζεται Σύνδρομο Asperger) τον Απρίλιο του 2009.
Ξεχωριστά στις αντίστοιχες χώρες τους, (καθώς και συνεχή συνεργασία) συνέχισαν την έρευνα και τη συγγραφή τους. Ο Wenn που εργαζόταν για το διδακτορικό του από το 2002 ολοκλήρωσε αργότερα τη διατριβή του με τίτλο: Single Attention and Associated Cognition in Autism (SAACA), επεκτείνοντας περαιτέρω την ιδέα του μονοτροπισμού, την οποία μετέτρεψε στο βιβλίο Ο παθιασμένος νους (2011). Ο Wenn δημοσίευσε επίσης σχετικά με τη νευροεπιστήμη της προσοχής στον αυτισμό ανοιχτής πρόσβασης το 2013 και συνέγραψε δύο σχετικές εργασίες με τον Brynn Dombroski στο Περιοδικό Διανοητικής Αναπηρίας – Διάγνωση και Θεραπεία (2015 και 2017). Επανέλαβε επίσης την προσοχή που συνδέεται με τον αυτισμό και τη ΔΕΠΥ ως συν-συγγραφέας σε ένα κοινό άρθρο το 2021.
Τόσο ο Wenn όσο και ο Dinah παρουσίασαν ευρέως τον αυτισμό σε όλο τον κόσμο, χρησιμοποιώντας το φακό του Μονοτροπισμού για να βοηθήσουν τους ανθρώπους να κατανοήσουν την αυτιστική τους εμπειρία. Γύρω στο 2011 ο φίλος τους, ένας αυτιστικός μελετητής Damian Milton, άρχισε επίσης να δημοσιεύει για τον μονοτροπισμό, κάνοντας σημαντικές συνεισφορές στη σχέση του με τις καταστάσεις ροής και τον ρόλο του στο πρόβλημα της «διπλής ενσυναίσθησης» που βοηθά στην εξήγηση τόσων πολλών από τις κοινωνικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα αυτιστικά άτομα.
Το 2018, το PARC διοργάνωσε ένα μίνι συνέδριο «Αυτιστικού Περιθωρίου» για τον Μονοτροπισμό μαζί με το κύριο ετήσιο συνέδριο του Σκωτσέζικου Αυτισμού (οι ηχογραφήσεις θα ακολουθήσουν). Περίπου την ίδια εποχή ο Φέργκους έγραψε το «Εγώ και ο Μονοτροπισμός: Μια ενοποιημένη θεωρία του αυτισμού» για το περιοδικό The Psychologist, υποστηρίζοντας ότι οι ιδέες που είχαν επεξεργαστεί ο Wenn και η Dinah παρέχουν μια πολύ πιο ολοκληρωμένη και λιγότερο προβληματική εξήγηση του αυτισμού από οποιαδήποτε από τις πιο καθιερωμένες γνωστικές θεωρίες. Πολλοί αυτιστικοί άνθρωποι είπαν ότι η έννοια του μονοτροπισμού μεταμόρφωσε τον τρόπο που καταλάβαιναν τον εαυτό τους. το άρθρο κοινοποιήθηκε ευρέως και αποδείχθηκε ότι ήταν το πιο διαβασμένο άρθρο του περιοδικού του 2019. Μια μειοψηφία λέει ότι δεν αισθάνονται καθόλου σαν τον Μονοτροπισμό. απαιτείται περαιτέρω έρευνα για να προσδιοριστεί εάν ορισμένα αυτιστικά άτομα είναι πολυτροπικά ή απλά δεν συνδέονται με τις περιγραφές που έχουν συναντήσει ή αν συμβαίνει κάτι άλλο.
Χρειάστηκε πολύς χρόνος για να λάβει μεγάλη προσοχή το κατεστημένο της ψυχολογίας, αλλά τα τελευταία χρόνια, ο Μονοτροπισμός έχει λάβει μεγάλη προσοχή όχι μόνο εντός της αυτιστικής κοινότητας αλλά και μεταξύ των ερευνητών του αυτισμού – ειδικά, αλλά όχι αποκλειστικά, ερευνητές αυτιστικού αυτισμού. Νέα εργασία που έχει αξιολογηθεί από ομοτίμους βγαίνει τις περισσότερες εβδομάδες που μιλάει γι 'αυτό, και ο μονοτροπισμός καλύπτεται σε όλο και περισσότερα πανεπιστημιακά μαθήματα αυτισμού.
Όπως γράφει ο Patrick Dwyer, ο Μονοτροπισμός είναι, «εντός της αυτιστικής κοινότητας ενηλίκων, πιθανώς η κυρίαρχη θεωρητική προσέγγιση για την κατανόηση του τι είναι ο αυτισμός». Είναι ένα τρέχον θέμα στο Μαθαίνοντας από αυτιστικούς δασκάλους, ένα βιβλίο αφιερωμένο στον «Δρ Dinah Murray, ο οποίος μας δίδαξε πολλά». Η εμπειρική έρευνα σχετικά με τη θεωρία του Μονοτροπισμού επιτέλους ξεκινά και αυτός ο ιστότοπος θα ενημερωθεί μόλις υπάρξουν περισσότερα να μοιραστούν.
